Dla mediów

Miłośnicy X muzy zmierzają w grudniu do Poznania na 36. Międzynarodowy Festiwal Filmów Młodego Widza Ale Kino! Od kilku lat nazywają sami siebie AleKiniakami, identyfikując się z zabawnymi ludzikami z festiwalowych plakatów Jana Kallwejta.

Ale Kino! to ponad 150 filmów (pełnometrażowych i krótkometrażowych), ponad 100 seansów, ponad 200 gości, ponad 20 tysięcy widzów. Filmy konkursowe wyłoniono spośród trzech i pół tysiąca nadesłanych zgłoszeń. Poza konkursem funkcjonują także sekcje specjalne: Panorama, Ale Kino! z piłką Ale Kino! z historią, Ale Kino! z rodziną czy Ale Kino! najnajmłodszego widza. Odbywają się również liczne wydarzenia towarzyszące: Wielka Przygoda z Filmem, Warsztaty Filmuj z Gwiazdą, Ale Kino! Mikołaj na Wspólnej, działania z Polską Światłoczułą, a do tego Industry/ Education Pro czy Forum Nauczycieli i Filmowców przeznaczone dla profesjonalistów z branży oraz pedagogów z pasją.

Podczas gali otwarcia zatytułowanej „Sto lat. Wspólna radość” publiczność obejrzy filmy z krajów, które – podobnie jak Polska – odzyskały niepodległość sto lat temu (m,in. Czech, Słowacji, Estonii i Armenii). Na specjalnym seansie „Animatic. Bajki z Poznania” fetować będziemy urodziny Poznańskiego Uniwersytetu Artystycznego – związani z jego Katedrą Animacji artyści od lat tworzą wybitne dzieła w TV Studiu Filmów Animowanych. Na gali finałowej zagra Wacław Zimpel.

Ale atmosfera!

Liczby i „wymienianki” nie są jednak w stanie oddać emocji związanych z pokazami, dyskusji po nich, oficjalnych i kuluarowych spotkań z twórcami ze wszystkich stron świata, a także działań praktycznych, podczas których można stanąć i za kamerą, i przed kamerą. Filmy walczą o nagrody: Złotych Koziołków od dorosłych jurorów oraz Marcinków (od jury dziecięcego) i Marcinów (od jury młodych). Niektóre wyjadą z Poznania z trofeami, dla innych najważniejszą nagrodą będzie to, że zapadły w czyjąś pamięć, że wpłynęły na czyjeś realne życie. Może ten ktoś nakręci swój własny film, który zobaczymy na Ale Kino! już za kilka lat?

Ale historia!

Ale Kino! obchodzi w tym roku 55 urodziny, jest zatem jednym z najstarszych festiwali filmowych w Polsce (więcej lat ma tylko Krakowski Festiwal Teatralny) oraz jednym z najstarszych festiwali filmów dla dzieci i młodzieży w Europie (tu wyprzedza go czeski Zlin). Pierwsze poznańskie pokazy odbywały się od 1963 roku w Kinie Pałacowym – niezupełnie tym samym, które gości dziś festiwalowych widzów, bo ta przestrzeń bardzo się zmieniła, a Pałac Kultury sprzed lat jest dziś Centrum Kultury Zamek. Zmieniał się także festiwal – od lat jest marką doskonale rozpoznawalną w branży na całym świecie. Ma też swoją wierną publiczność – pierwsi widzowie przyprowadzają dziś na seanse nie tylko swoje dzieci, ale i wnuki, bo mają poczucie, że wspólne oglądanie, przeżywanie i dyskutowanie o filmach to coś niepowtarzalnego i cennego. Bilety na szkolne seanse rozchodzą się już pierwszego dnia – nauczyciele czekają bowiem w blokach startowych, żeby zaraz po ogłoszeniu seansu robić rezerwacje. Niebagatelne znacznie ma też cena: 8 i 5 zł!

Ale widownia!

Ale Kino! z wiekiem rozrasta się, dojrzewa, mądrzeje, ale nie może się zestarzeć, bo jego widownię wciąż wypełniają ludzie młodzi (ciałem albo duchem). Przedpołudniami festiwal oblegają dzieci (takie, które dopiero uczą się chodzić i mówić i takie, które zawędrowały już do przedszkola czy szkoły), wieczory zaś przeznaczone są dla młodzieży i dorosłych, którzy chadzają już własnymi drogami, ale nie stracili dziecięcej ciekawości świata i odwagi odkrywania go wciąż na nowo.

Niektórzy mają więc lat kilka, niektórzy kilkanaście, a niektórzy kilkadziesiąt. Jedni wolą filmy aktorskie, inni animację. Jedni cenią opowieści realistyczne, inni wyprawiają się do światów baśniowych. Jedni zainteresowani są współczesnością, inni historią. Jednych pasjonuje piłka nożna, a innych techno. Wszystkich łączy jednak miłość do kina. Są trochę podobni do bohaterów swoich ukochanych filmów: bardzo różnych, ale zwykle otwartych, ciekawych nowych przygód, gotowych stanąć w czyjejś obronie, chcących wyrazić własne zdanie, czasem bardzo wesołych, a czasem nostalgicznych czy smutnych, bywa, że zagrożonych czy wręcz przerażonych.

Uczestniczą w festiwalu na wiele sposobów: ze szkołą, paczką przyjaciół, mamą i tatą, ulubioną dziewczyną czy chłopakiem z klasy albo zupełnie osobno – szukając w kinie odpowiedzi na pytania ostateczne, z którymi mierzymy się w samotności.

Ale pasja!

Organizatorów festiwalu fascynuje dobre kino: otwarte na różne sposoby widzenia świata i biegle władające wieloma filmowymi językami. Z radością pokazują premiery, z nostalgią przypominają obrazy klasyczne i zapomniane. Nagradzają filmy uznane i te, które dopiero wchodzą na ekrany. Zapraszają nestorów kina i filmowych debiutantów, a przede wszystkim widzów. Przyznają, że kieruje nimi – poza wszystkim innym – także zdrowo pojęty egoizm: przenoszą swoje filmowe pasje na kolejne pokolenia, żeby na starość mieć z kim obejrzeć dobry film i móc pogadać nie tylko o kinie.

Seanse odbywają się w Multikinie 51, Kinie Pałacowym i na Scenie Wspólnej w Poznaniu. Organizatorem festiwalu jest Centrum Sztuki Dziecka.

więcej informacji: alekino.com

na 36. Międzynarodowy Festiwal Filmów Młodego Widza Ale Kino! zaprasza jego dyrektor Jerzy Moszkowicz z Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu

Nie mamy tu czerwonych dywanów, a gwiazdy nie przyklękają na chodniku pod kinem, ale dzieją się u nas inne – po prawdzie, znacznie ciekawsze – rzeczy. Filmy, które pokazujemy, opowiadają o szczególnych super-bohaterach – dzieciach, które w różnych częściach świata i w bardzo różnych okolicznościach próbują sobie poradzić z dojrzewaniem, rodziną, szkołą, historią, polityką, wojną, nałogami, przestępczością… Ze wszystkim, co spotyka je w życiu. Doświadczają smutku, porażki, żalu, zmęczenia, ale też radości, miłości, serdeczności, satysfakcji – całej bogatej gamy emocji.

Nie używają do tego specjalnych magicznych zaklęć, tylko wyobraźni, odwagi, wrażliwości, ciekawości, ufności – tego, w co wyposażony jest każdy z nas. Przynajmniej na początku, bo potem często o tym zapominamy. Nie mają nadludzkich mocy, ale są w stanie realnie, a czasem radykalnie wpłynąć na świat i swój los. Nie zawsze wygrywają, a jednak uczą widzów, co w życiu jest tak naprawdę ważne. Paradoksalnie to my, dorośli potrzebujemy tej lekcji znacznie bardziej niż one. Nie, to nie są filmy dydaktyczne! To dobre, światowe kino, które ma moc przywracania właściwych proporcji. Dlatego zapraszamy małych i dużych do wspólnego oglądania i spotkania.

Na Ale Kino! poznacie Państwo w tym roku małą Kenijkę Jo, która – choć ciężko chora – potrafi zjednoczyć całą wioskę w filmie „Supa Modo” (Kryształowy Niedźwiedź Berlinale 2018, nominowany przez Kenię do Oskara). Z dziesięciolatkami Jonem i Ivarem weźmiecie udział w dorocznym turnieju na Wyspach Westmana, gdzie gra idzie o rzeczy jeszcze poważniejsze niż piłka nożna, choć „Hej, Sokoły!” to tegoroczny laureat Piłkarskich Koziołków Ale Kino!

Za sprawą „Żywiciela” doświadczycie losu afgańskiej dziewczyny, która w chłopięcym przebraniu usiłuje utrzymać rodzinę i doprowadzić do uwolnienia ojca z więzienia (producentką wykonawczą tej animacji jest Angelina Jolie).

Czternastoletnia Etiopka z „Fortuny” pozwoli Wam spojrzeć z własnej perspektywy na macierzyństwo, uchodźców i kulturowe podziały (Kryształowy Niedźwiedź i Nagroda Jury Międzynarodowego konkursu Generation 14 plus Berlinale 2018, a na ekranie Bruno Ganz). „Hendi i Hormoz” – małżeństwo nastolatków – pozwoli Wam zajrzeć do swego irańskiego domu na skraju Zatoki Perskiej, gdzie trudno związać koniec z końcem, a lada moment na świecie pojawi się ich dziecko. Żeby nie było wyłącznie poważnie, z „Dillili w Paryżu” wyprawicie się do świata Belle Epoque przepięknie zaanimowanego przez francuskiego mistrza Michela Ocelota i spotkacie wiele inspirujących postaci z tamtych czasów uczestniczących w pasjonującej kryminalnej intrydze. Zaś Anderson z brawurowej komedii omyłek „Old Boys” przywoła smak pierwszej beznadziejnej miłości, szlachetnie przyprawionej wątkami z „Cyrano de Bergeraca” i stylem brytyjskiego college’u z lat osiemdziesiątych.

Zapraszamy do tych różnych światów (a będzie ich przecież na festiwalu znacznie więcej) bardzo serdecznie. Mamy nadzieję, że uda się je pogodzić. Festiwalowi już po raz czwarty towarzyszą AleKiniaki – zabawne stworki wymyślone przez autora naszych plakatów – Jana Kallwejta i symbolizujące pasjonatów X muzy. Na początku nieśmiało wypełzały z dziupli i norek, rok później anektowały miasto, jeżdżąc po nim rowerami i tramwajami, aż wreszcie zdobyły kosmos. Co teraz? Proszę spojrzeć na plakat: spotykają się w kinie. Każdy z nich jest inny. Każdy ma swoją historię. I każdy znajduje dla siebie miejsce przed ekranem – pośród wielu różnych, a jednak w jakiś sposób bliskich mu istot, żeby doświadczyć czegoś razem. Tu i teraz. Wierzymy, że kino ma moc łączenia i nawet jeśli film buduje tę wspólnotę tylko na chwilę, to tęskni się do niej już zawsze.

Jerzy Moszkowicz, dyrektor Festiwalu

Filmy, nawet te najwspanialsze, nie byłyby potrzebne, gdyby nie miał ich kto oglądać. Żeby oglądać filmy trzeba rozumieć ich język. I muszą być dostępne. Na tych pewnikach zbudowane są założenia misji, którą tegoroczni Laureaci realizują z entuzjazmem i konsekwencją godną sprawy, jaką jest kino dla dzieci i młodzieży w Polsce. Podziw budzi wszechstronność ich działań i łącząca je wewnętrzna logika. Zaczynali od cyklów szkolnej edukacji filmowej, które do dzisiaj stanowią jeden z filarów ich działalności. O uczniach decydują nauczyciele, szybko więc zaczęli i ich edukować oraz, co równie ważne, rozwijać ich pasję kina. Niezadowoleni z ubóstwa oferty repertuarowej, z której mogli korzystać w swoich programach, zabrali się za własną dystrybucję filmową. Świadomi tego, że publiczność kocha rodzime kino, podjęli się inspirowania i wspierania branży na polu koncepcyjnym i scenariuszowym. W rezultacie są dzisiaj wyjątkowym, i to na skalę europejską, operatorem kompleksowego programu upowszechniającego i wspierającego kino dziecięce i młodzieżowe w Polsce, a zarazem jednym z ważniejszych sprawców tworzącego się właśnie boomu na ten gatunek w naszym kraju. Platynowe Koziołki 2018 przyznajemy Działowi Edukacji Stowarzyszenia Nowe Horyzonty, za kompleks projektów, złożony z takich działań jak Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej – całoroczne edukacyjne cykle filmowe dla szkół, Festiwal Filmowy Kino Dzieci, Program dystrybucyjny Kino Dzieci Prezentuje, Klub Kina Dzieci,  Akademia Nowe Horyzonty dla nauczycieli, Kino Dzieci Pro czy Warsaw Kids Film Forum. Jednocześnie konstatujemy, że nagroda nie stanowi bynajmniej podsumowania dorobku Laureata, gdyż jego aktywność ma charakter dynamiczny i rozwojowy; z zainteresowaniem czekamy na kolejne pomysły, projekty i programy, ciekawi, co wymyślą, czemu poświęcą uwagę i co jeszcze dobrego zrobią dla kina młodego widza w Polsce.