Po seansach 26.11.2025 i 28.11.2025 odbędzie się spotkanie z reżyserką Mercedes Stalenhoef.

Zakup biletów dla grup odbywa się poprzez formularz. Kup bilety grupowe

17-letnia Lot, pasjonująca się nurkowaniem dziewczyna, po niefortunnym wypadku z fajerwerkami traci wzrok. Jej życie już nigdy nie będzie takie samo: trafia do ośrodka rehabilitacyjnego, gdzie ma nauczyć się funkcjonować w codziennym życiu. Lot nie może pogodzić się z nową sytuacją i próbuje wypierać to, co staje się częścią jej doświadczenia. Jednak rzeczywistość jest nieubłagana, a droga do akceptacji – niełatwa. Na szczęście nastolatka spotyka na niej ludzi, którzy na różne sposoby sprawiają, że ta podróż w nieznane staje się mniej nieznośna.

„Zobaczę jak będzie” to pełnometrażowy debiut fabularny Mercedes Stalenhoef, który miał premierę podczas festiwalu w Rotterdamie. Utrzymany w medytacyjnym tonie film błyskotliwie wykorzystuje środki filmowe, pozwalając widzom głębiej współodczuwać psychologiczne stany głównej bohaterki. Przemyślana praca kamery oraz drobiazgowa dbałość o dźwięk doskonale oddają przemianę, jaka zachodzi w jej życiu. To poruszający film o żałobie za utraconym życiem i marzeniami.

Twórcy, twórczynie i obsada

• Reżyseria: Mercedes Stalenhoef
• Scenariusz: Britt Snel
• Zdjęcia: Mark van Aller
• Muzyka: Kaveh Vares, Laura Bell, Chayenne van den Hazel
• Obsada: Aiko Beemsterboer, Minne Koole, Roman Derwig, Mikky Dijkstra

O filmie

• wiek: 16+
• czas trwania: 96′
• napisy PL
• Holandia, 2025
• Polska premiera

Filmoznawca poleca

Zobaczę jak będzie (I Shall See), reż. Mercedes Stalenhoef (Holandia, 2025). Kolejny filmy w dorobku holenderskiej reżyserki i scenarzystki średniego pokolenia (ur. 1966), koncentrującej się na kinie społeczno-obyczajowym. W najnowszym dramacie o tym charakterze skupia się na losach nastoletniej protagonistki, której życiowe plany legły w gruzach. Aby ukazać jej nagłą zmianę w odbieraniu bodźców ze świata, autorka wraz z operatorem, Markiem van Allera, udanie wkracza na teren osób tracących wzrok, wykorzystując także bogate środki dźwiękowe, również te spoza kadru. Choć naturalnym punktem odniesienia są zdjęcia Janusza Kamińskiego do filmu Motyl i skafander (2007) Juliana Schanbla, to twórcy idą w tym przypadku własną drogą, stawiając na wrażliwość, sensualność i oniryzm, który wzbogaca naturalistyczny obraz wydarzeń, czyniąc go łatwiejszym do zaakceptowania.

Galeria zdjęć